روش سنتی بهره برداری از جنگل های شمال، ارزیابی آثار به توده و خاک جنگل (مطالعه موردی: جنگل خیرود)

چوبکشی با حیوانات در بسیاری از مناطق، حتی در کشورهای صنعتی، گزینه ای مناسب است. در مقایسه با تجهیزات چوبکشی زمینی، استفاده از حیوانات به هم خوردگی و کوبیدگی خاک و صدمه به توده باقی مانده را به طور معنی داری کاهش می دهد. این تحقیق در پارسل های 220 و 225 بخش نمخانۀ جنگل آموزشی و پژوهشی خیرود انجام گرفت. به منظور ارزیابی صدمه به تجدید حیات و گروه های زادآوری در اثر حمل چوب با قاطر، آماربرداری صد در صد از زادآوری های موجود در مسیر های مال رو قبل و بعد از عملیات حمل چوب، به انجام رسید. نمونه برداری مربوط به کوبیدگی خاک در مسیرهای حمل چوب با قاطر صورت گرفت. نتایج این بررسی نشان داد که در اثر حمل چوب به شیوه سنتی با قاطر، 22 درصد از تجدید حیات عرصه جنگل خسارت دیدند و نکته قابل توجه این است که در اثر این شیوه حمل چوب، هیچ گونه صدمه به درختان سرپا مشاهده نشد. در مجموع 3/4 درصد از کل منطقه در اثر کاربرد عملیات حمل سنتی دچار به هم خوردگی و درجاتی از کوبیدگی شد. آنالیز واریانس اثر دفعات عبور و شیب بر وزن مخصوص ظاهری خاک، نشان داد که دفعات عبور قاطر و شیب و اثر متقابل آنها اثر معنی داری بر وزن مخصوص ظاهری خاک ندارند (05/0>p). همچنین نتیجه آزمون t جفتی نشان داد که حمل چوب به روش سنتی از نظر آماری اثر معنی داری بر وزن مخصوص خاک در مسیرهای حمل چوب قبل و بعد از تردد قاطر دارد.